De civiele procedure kent
winnaars en verliezers, met als normaaltype, ordelijk en eerlijk, één uit elke
groep in dezelfde zaak. In lekenkringen, maar ook wel onder juristen, wordt
beweerd dat echtscheidingsprocedures of zelfs alle civiele gedingen slechts
verliezers kennen, met de Advocaten als enige winnaars. Dat
zie ik anders.
Sommige mensen kunnen goed verliezen en voor een deel daarvan is dat maar beter
ook. Zij doen het veel en grotelijks. Anderen die veel en/of grotelijks verliezen,
kunnen er totaal niet tegen. Vanuit die geledingen vooral, bereiken ons bij
tijd en wijle serieuze maar onflatteuze commentaren op hetgeen Justitia en haar
hofhouding vermogen als hoeders van het ‘Recht Met Hoofdletter R’. Ik heb het
dus niet over de halfgeletterde verliezers-vuilspuiterij die, aangejaagd door god
weet welke pillen en drank, voortdurend op Internet wordt gezet. Nee, het gaat
over beschaafde ervaringsdeskundigen, die ruim of nog net binnen wat fatsoen
vordert, het systeem van het rechtsbedrijf op de korrel nemen. Maar dan de
trekker ook niet vaak genoeg kunnen overhalen.
Tot die laatste groep reken ik een voor mij althans nieuwe samenballing van
systeemslachtoffers, naar buiten tredend onder naam en teken – zie hierboven –
‘Vrouwe Justitia in Verval’ (VJiV) en met als drijvende kracht het systeemslachtoffer
mevrouw Hofs-Akkermans uit Hengelo (Ov). VJiV schreef mij – en stellig vele
anderen – een brief d.d. 06.12.2012 met, uiteindelijk, een verzoek hun zaak te
willen dienen. Dat ga ik niet doen, zeg ik maar meteen, niet anders althans dan
door er nu aandacht aan te geven.
Bedoelde brief is zuiver gespeld en goed gesteld. Gonnie Akkermans (geb.
27.01.1942) heeft nog behoorlijk onderwijs genoten. VJiV klaagt – samengevat –
dat advocaten, deurwaarders en rechters, tot en met de Hoge Raad aan toe, er te
vaak een potje van maken en erger. Veel systeemslachtoffers, weet ik, zijn
achtervolgingswaanzinnig, altijd al geweest of zo geworden, en zien overal opzettelijke
aanranding van ‘Recht Met Hoofdletter R’, en om baat bovendien. Zo niet of althans
minder VJiV. Zij signaleert terloops dat er het nodige gelogen wordt bij de bedeling
van recht – wie zal dat willen tegenspreken – maar klaagt vooral over
incompetentie en onwil van
de systeemspelers en over de gevolgen.
Hoe over VJiV en haar hartenkreet te oordelen?
Uit ‘Bleak House’ – zo niet het boek, dan toch de verfilming die ik ooit zag – weten
we dat niets zo effectief vrolijkheid gaande maakt onder advocaten en rechters samenrottend
binnen de eigen biotoop, als een bedeling van recht die de justitiabele alles heeft
ontnomen en er niets voor teruggeeft. Maar dat waren onbeschaafde tijden, die
de Balie althans achter zich heeft gelaten. Ik weet zeker dat tegen dergelijk
gedrag – systeemslachtoffers in groepsverband uitlachen – nu met succes een
klacht kan worden gericht en dan minstens een waarschuwing zou volgen. Voor
rechters zal het niet anders zijn.
De brief van VJiV is, zoals al gezegd, syntactisch en orthografisch in orde.
Het logo wijst op inzicht in de wetten van de fysica: de balans slaat door naar de zijde
waar zich geen verlies van materie aan de ketting heeft voorgedaan. De
weegschaal is intussen meer die van een goudhandelaar, dan het model waarmee
Justitia pleegt af te wegen. Maar je kunt niet alles hebben en mogelijk is het
zo bedoeld.
Die kennis en inzicht bezit VJiV dus allemaal. Maar van de wetten waaraan de
rechtsbedeling in Nederland onderworpen is en van de zielenroerselen der
bedelers heeft VJiV geen kaas gegeten.
‘Lex dura, sed lex’ is immers, óók in Nederland, tegelijk, én de universele grondregel,
door alle eeuwen heen, in de toepassing van het recht – met het Recht Met
Hoofdletter R als onbevoegd en fout door justitiabelen berekende afgeleide – én
het ‘wees gegroet’ van alle rechtstoepassers die zichzelf op waarde schatten. Met
andere woorden: Geen pijn, geen recht. De casus (mv) van systeemfouten die VJiV
belooft op de internetsite zetten – nu nog behoorlijk ‘under construction’ – zullen
dus het systeem slechts bevestigen en voeden, niet veranderen.
Zo dacht ik te weten, echt honderd procent zeker te weten. Groot daarom
mijn verbazing en boosheid, toen de belangrijkste bron van ‘lex dura, …’, de
rechters nota bene, ineens massaal begonnen te roepen dat ze er inderdaad niets
van bakken, omdat ze onvoldoende tijd hebben voor behoorlijk werk. Een soort
‘wees gegroet’ aan de foute afgeleide, het ‘Recht Met Hoofdletter R’. Onbezonnen
ontheiliging van het systeem en haar spelers!
Vrouwe Justitia is inderdaad in verval.
